Govardhana dhaarie of Govardhana dhara of Giri dhara of Govardhana giri dhara Gopaala zijn namen van Krishna. Ze verwijzen alle naar een episode uit Boek X van de Bhaagavatam, die ik opnam in het februarinummer van 2009, onder de titel Giridhara.

Giri betekent: berg. Govardhana is de naam van een berg nabij Vraja, het herdersdorp waar Shrie Krishna opgroeide. Gopaala betekent: herder.

De inwoners van Vraja vereerden al sedert mensenheugenis de god Indra voor regen. Krishna zei dat ze de berg zelf moesten vereren. Hij lag immers aan de basis van hun welstand. Dat zijn eredienst werd opgeschort, wekte de toorn van Indra op, die verschrikkelijke regenbuien en stormen stuurde. Krishna hief de berg op met zijn linkerhand, zodat alle bewoners er met hun vee konden onder schuilen. Na zeven dagen zwichtte Indra en trok hij zijn donderwolken en rukwinden terug.

Indra verzinnebeeldt de geest. Mensen zijn de slaaf van hun geest. Ze doen onophoudelijk wat hij hen dicteert. Hij begint zich dan ook te gedragen als een verwende hond. Hij plast wel niet in huis, hij krabt niet aan het behang en aan raamkozijnen en deuren, hij bijt geen schoenen stuk en laat geen kwijl achter op het tapijt. Maar hij doet veel akeliger dingen.

Als je probeert je hond op andere gedachten te brengen en hem andere manieren te leren, doet hij er nog een schep bovenop. Er is veel geduld en inzicht nodig om in je opzet te slagen. Je kunt natuurlijk ook de hondenschool inschakelen. Die bezitten immers de ervaring. Maar je moet dan wel strikt doen wat ze je daar zeggen, anders is het weggesmeten geld. Desnoods kun je de hond naar het asiel brengen. Dat is de gemakkelijkste oplossing.

Als je probeert je geest op andere gedachten te brengen en andere manieren te leren -en dat is precies wat je doet als je met Yoga begint- doet ook hij er een schep bovenop. In het begin denkt hij nog dat het weer niet meer is dan een van je talloze grillen en nieuwigheden en gaat hij daar dan ook een eind gewillig in mee. Maar als hij ziet dat het menens is en als je doorzet dan gaat hij zich bedreigd voelen en haalt hij zijn uitgebreide en beproefde trukendoos boven. Je zult op dat ogenblik alleen succes hebben als je onverdroten doorzet. Ook hier kun je een school inschakelen, niet de hondenschool, maar de Yogaschool. Maar ook nu moet je doen wat ze je daar zeggen of het is eveneens verloren moeite en zonde van het geld.

Ook hier is er een short cut, een korte weg, want ook je geest kun je bij wijze van spreken naar het asiel brengen, door je niet met hem te vereenzelvigen. Maar zoals in het geval van de hond stuit dit in je onwil om die stap te zetten op veel praktische en emotionele bezwaren. Of zoals Willem Elsschot schreef: “Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren en ook weemoedigheid die niemand kan verklaren en die des avonds komt wanneer men slapen gaat.”

De uitweg
Het verhaal over Govardhana giri dhara Gopaala toont je evenwel een uitweg. Het leert je een belangrijke les en openbaart je een groot geheim. De berg verzinnebeeldt het Zelf, je diepste wezenskern. Daaronder kun je schuilen tot de geest is uitgeraasd. Maar je moet je hart openen voor degene die de berg opheft. Dit is het wat Toekaraam zong in het Maraathi (1608-1650): “Als je de verlossing wil open dan je hart voor de Allerhoogste. Je vindt Hem niet hoog in de lucht noch diep onder de aarde. Hij is altijd dichtbij jou. Waarom ga je dan overal op zoek?